EenVandaag-debat: zes partijleiders in de strijd om stemmen twee dagen voor verkiezingen
Op maandag 27 oktober 2025 trokken duizenden kiezers hun ogen van hun schermen toen de EenVandaag Verkiezingsdebat live vanuit Ahoy Rotterdam begon — precies twee dagen voor de Tweede Kamerverkiezingen. Zes partijleiders, elk met een ander visioen voor Nederland, stonden onder de schijnwerpers: Dilan Yeşilgöz (VVD), Frans Timmermans (GroenLinks-PvdA), Geert Wilders (PVV), Rob Jetten (D66), Henri Bontenbal (CDA) en Joost Eerdmans (JA21). Het was geen gewone debatavond. Het was een spiegel van een land dat op het randje van een politieke keuze staat.
Hoe werd de debatopstelling gekozen?
De keuze voor deze zes partijen was geen toeval. Remko Theulings, politiek verslaggever van EenVandaag, legde uit: "Je kunt niet vijftien partijen op één podium zetten." De redactie baseerde haar selectie op vier criteria: huidige zetelprognoses, huidige zetels in de Tweede Kamer, recente regeringsdeelname en het potentiële sleutelrol in de toekomstige coalitieformatie. Dat betekende dat kleinere partijen zonder zetels of invloed werden uitgesloten — ook al hadden ze een boeiend programma. Het was een keuze tussen haalbaarheid en representativiteit. En het resultaat? Een debat dat de kern van de Nederlandse politiek weergaf: de grote partijen die al jaren meepraten, en de nieuwe krachten die proberen de tafel te verleggen.De structuur: drie rondes, zes leiders, geen ruimte voor ontkomen
De debatstructuur was slim ontworpen: drie rondes, elk met vier deelnemers, zodat iedereen precies twee keer aan het woord was. Moderatie lag in de handen van Suzanne Bosman, die met rustige precisie de discussie leidde over drie thema’s: gezondheidszorg, klimaat en veiligheid. De presentatie van de uitzending werd verzorgd door Hila Noorzai, die tussen de rondes korte analyserubrieken inbracht. Het was geen schouwspel, maar een kritische kijk op wat er werkelijk op het spel stond. De EenVandaag Opiniepanel, met ruim 80.000 leden, leverde real-time feedback van zogenaamde drijfveren — kiezers die nog niet besloten hadden. En dat was cruciaal. Want wie wilde niet weten hoe de gemiddelde Nederlander reageerde op Wilders’ harde toon of Timmermans’ technocratische nadruk op klimaatplannen?De onverwachte overeenkomsten: waarom lijken coalitiepartners op elkaar?
Het meest opvallende moment kwam niet tijdens een scherp debat, maar in de analyse van Remko Theulings. "Er zijn eigenlijk best wel veel overeenkomsten als je hun verkiezingsprogramma’s naast elkaar legt," zei hij. Hij wees op de gemeenschappelijke beloften van de VVD, D66, CDA en GroenLinks-PvdA: meer investeringen in kinderopvang, een versterkte gezondheidszorg, en een geleidelijke uitfaseringsroute van aardgas. De verschillen lagen vooral in de snelheid en de manier van uitvoering — niet in de doelen. "Je zou dus zeggen: Het moet hen wel lukken om binnen een paar weken — vooruit een paar maanden — er samen uit te komen." Maar dan kwam het punt: "In de campagne draait het juist om de verschillen tussen partijen te benadrukken. Dus je zou na vanavond inderdaad kunnen denken: gaat dat ooit wel werken?" Dat is de grote paradox van de Nederlandse politiek. Tijdens de campagne zijn partijen elkaars vijanden. Na de verkiezingen moeten ze elkaar vertrouwen. En dat, zo stelt Theulings, is waar het echt moeilijk wordt.Wat gebeurt er na 29 oktober?
De verkiezingen zijn op donderdag 29 oktober 2025. De uitslag komt rond 22:30 uur. En dan? Dan verandert alles. De schijnwerpers gaan uit. De camera’s worden uitgezet. En dan zitten ze allemaal in een zweterig kamertje, elkaar de vraag te stellen: Hoe nu verder? Dat is de echte test. Niet hoe goed je kunt debatteren. Maar hoe goed je kunt onderhandelen. De VVD wil geen coalitie met de PVV — dat is duidelijk. Maar wat als de PVV de grootste partij wordt? Dan wordt de CDA, D66 en GroenLinks-PvdA gedwongen om te kiezen: met Wilders samenwerken, of een regering vormen zonder een partij die 25% van de stemmen kreeg? Dat is geen politiek spel. Dat is een nationale crisis.De rol van media: EenVandaag als spiegel en katalysator
EenVandaag, onder de vleugels van AVROTROS, heeft zichzelf gedefinieerd als een platform dat dicht bij de burger blijft. Dat zie je niet alleen in de opzet van het debat, maar ook in de verspreiding: live op televisie, via NPO Radio 1, op YouTube en op EenVandaag.nl. De YouTube-video, al gepubliceerd op 17 oktober, was geen reclame — het was een voorproefje van de spanning die opkomt. En de sociale media? Instagram en TikTok werden gebruikt om korte, krachtige clips te delen — geen lange monologen, maar snelle, emotionele momenten die de aandacht vasthielden. Dat is journalistiek in de 21e eeuw: kort, krachtig, en altijd met een doel.Wat komt er na de verkiezingen?
De komende weken zullen bepalen of Nederland een stabiele regering krijgt — of een periode van politieke chaos. De partijen die nu met elkaar strijden, moeten binnen een paar maanden samenwerken. En dat betekent compromissen. Die zijn pijnlijk. Maar nodig. De vraag is niet wie wint. De vraag is: wie kan bouwen?Frequently Asked Questions
Waarom werden precies deze zes partijen uitgenodigd voor het debat?
EenVandaag koos de zes partijen op basis van vier criteria: huidige zetelprognoses, aanwezigheid in de Tweede Kamer, recente regeringsdeelname en hun potentiële rol in de coalitieformatie. Partijen zonder zetels of invloed, zoals de BIJ1 of de PvdD, werden uitgesloten omdat ze geen sleutelpositie hebben in de vorming van een nieuwe regering. De redactie wilde een debat dat de werkelijke politieke realiteit weergaf — niet alle partijen, maar wel de belangrijkste spelers.
Hoe zorgde EenVandaag voor de betrokkenheid van gewone kiezers?
Door het EenVandaag Opiniepanel — een groep van ruim 80.000 burgers die regelmatig hun mening geven — kregen de kijkers inzicht in wat "drijfveren" echt dachten. Daarnaast werden viewer-vragen via social media verzameld en beantwoord door verslaggever Remko Theulings. Dat maakte het debat niet alleen informatief, maar ook persoonlijk. Het was geen podium voor politici, maar een gesprek met het volk.
Waarom lijken de programma’s van GroenLinks-PvdA, CDA, D66 en VVD zo op elkaar?
Ondanks de campagne-uitdagingen, delen deze vier partijen veel kernbeloften: meer investeringen in kinderopvang, een gezondere en betaalbare zorg, en een geleidelijke stopzetting van aardgas. De verschillen zitten in de snelheid, de financiering en de uitvoering — niet in de doelen. Dat maakt een coalitie tussen hen technisch haalbaar, maar politiek moeilijk, omdat ze tijdens de campagne juist hun verschillen benadrukken om stemmen te winnen.
Wat gebeurt er als de PVV de grootste partij wordt?
Als de PVV de meeste stemmen haalt, staat Nederland voor een ongekende keuze. De andere partijen, inclusief de VVD, hebben herhaaldelijk gezegd dat ze geen coalitie willen met Wilders. Maar als ze de meeste zetels hebben, is het onmogelijk om een regering te vormen zonder hen — tenzij je een minority regering probeert, wat politiek onstabiel is. Dat zou leiden tot maanden van onderhandelingen, mogelijk nieuwe verkiezingen, of een ongewenste samenwerking. Het is de grootste politieke kwestie van de komende weken.
Waarom was het debat op Ahoy Rotterdam en niet in Den Haag?
Ahoy Rotterdam is een groot, modern evenementencomplex met ruimte voor publiek, camerapositionering en live-uitzending. Den Haag heeft geen vergelijkbare infrastructuur voor een groot publieksevent. Daarnaast symboliseert Rotterdam de veelzijdigheid van Nederland — een stad met industrie, migranten, en een jonge bevolking. Het was een bewuste keuze om het debat buiten de politieke bunker te houden — dichter bij de burgers.
Is dit debat representatief voor de echte verkiezingscampagne?
Ja — en nee. Het debat gaf een duidelijk beeld van de kernprogramma’s en de dynamiek tussen de grote partijen. Maar het kon niet alle campagne-gevoel vastleggen: de emotionele campagnes op TikTok, de lokale bijeenkomsten, de onverwachte scandalen. Het was een belangrijk moment — maar slechts één stuk van een groter puzzel. De echte test komt na de uitslag, als de partijen moeten kiezen tussen idealen en realiteit.
